ساختمان اداری – تجاری هایفن

در انتهای بلوار گلشهر و در کنج شمال شرقی آن، قطعه زمین ذوزنقه‌ای شکلی با مساحت 735 مترمربع واقع است. این زمین بستر شکل‌گیری ساختمانی اداری-تجاری است که در سال 1401 به استودیو معماری سِدروس جهت طراحی و ساخت ارجاع شد. بلوار گلشهر بلواری بن‌بست است و زمین پروژه ارتباط کوچه امینی و بلوار گلشهر را مسدود کرده‌است. این قطع ارتباط به ویژه عدم پیوستگی حرکت پیاده در بافت مسکونی بعدتر به‌عنوان اصلی‌ترین مرجع ایده‌پردازی طراحی پروژه قرار گرفت.

پیش از ورود به طراحی مطالعات گسترده‌ای پیرامون انواع فضاهای اداری، رویکردهای نوین به فضاهای کسب و کار و طراحی آنها صورت گرفت. در نتیجه این پژوهش، با توجه به مطالعه بستر و اثبات لزوم وجود فضاهای خردمقیاس تجاری محلی، سه دسته فعالیت اصلی برای ساختمان لحاظ شد: فضاهای اداری خصوصی مبتنی بر نوع فعالیت، تجاری‌های محلی، و فضایی عمومی در میان. هر فرد به طور متوسط یک‌سوم روزش را در فضای اداری به کار، آموزش و معاشرت‌های اجتماعی می‌پردازد. لذا ایجاد فضایی منحصربه‌فرد، که احساساتی مثبت را در بر گیرد و الهام‌بخش انگیزش شغلی و ایده پردازی باشد، ضروری است. در نتیجه این موارد، اولویت‌ها در فرایند طراحی عبارتند از: پیوند حداکثری با طبیعت و مناظر اطراف، تعاملات اجتماعی در سطوح مختلف، طراحی پایدار و بیوفیلیک، کیفیت فضایی، رویکرد کل‌گرایانه به موضوع، و طراحی مبتنی بر فعالیت.

یکی از اساسی‌ترین معضلات در تمامی پروژه‌های معماری شهر تهران، برقرارکردن ارتباط میان بستر و ساختمان درکنار حفظ پیوستگی حرکت عابر پیاده، ارتباط رهگذران با ساختمان و افزودن به فضای باز و سبز شهری است. در پاسخ به این موضوع در این پروژه گذرگاهی شکل گرفت. این گذر پیاده‌راهی است درون بنا که از کوچه امینی به گلشهر امتداد دارد. علاوه بر پیوستگی حرکت پیاده، امکان دسترسی به فضاهای تجاری همکف را نیز افزایش می‌دهد. طبقه تجاری همکف دبل‌هایت اجرا شده و دربرگیرنده یک و نیم طبقه تجاری است. اجرای کرتن وال در این بخش در راستای افزایش گشودگی بخش تجاری است و به صورت طبیعی محور دید از خیابان را به واحدهای تجاری جلب می‌کند. نام بنا – هایفن- به معنای «خطِ ربط» گذاشته شد تا معرف ویژگی پیونددهنده بنا در بافت اطراف خود باشد.

در طراحی فرم و نما  هدف ما ایجاد دو بخش اداری باز و در عین حال متصل بود که حداکثر نور طبیعی را دریافت کند. نمای بخش‌های اداری رو به جنوب اند و به صورت دو پوسته طراحی شده اند. برای پوشش نما از فن‌آوری نماهای پارچه‌ای برای تعدیل نور مستقیم ورودی هم‌زمان با خلق نور ملایم و یکدست در همه فضاهای اداری بهره گرفته شده است. استفاده از نمای دوپوسته به میزان 30 درصد مصرف انرژی را در بحث گرمایش و سرمایش کاهش می‌دهد. وجود تایل‌های پارچه‌ای در نما در ساعات مختلف روز نمودهای داخلی متفاوتی می‌آفریند. همچنین نمای بیرونی با چیدمان گسترده‌ای از قاب‌های پارچه‌ای هویت بصری ویژه‌ای به بنا می‌دهد. کوچه درون بنا، نیز در ارتباط بصری با تراس‌های میانی قرار دارد. این فضاهای نیمه‌باز کوچک در مجموع علاوه‌بر تامین نور، امکان استراحت‌های کوتاه و معاشرت‌های گاه‌وبی‌گاه را فراهم می‌سازند.