ساختمان مسکونی کامران

یادمه یه حیاط داشتیم … روز تولدم بابام یه درخت سیب توش کاشته بود … بابام اینجوری بود … هربار که مادرم یه بچه می زایید، اون هم یه درخت می‌کاشت. وقتی من به‌دنیا اومدم، تو باغچه‌مون یه درخت زردآلو، یه در خت‌آلو، یه درخت آلبالو و یه درخت خرمالو بود. زردآلو برای بریژیت خواهر بزرگم بود، آلو برای برادرم ژان بود و آلبالو و خرمالو برای خواهرهای دوقلوم، مانون و اما… پدرم واقعا آدم عجیب و بامزه ای بود… هیچ‌کس نمی‌دونست چرا فلان درخت رو برای فلان بچه انتخاب می کرد… مثلا من همیشه فکر میکردم که خرمالو به اِما نمیاد …ولی خب بابام آدم کله‌شقی بود و هیچ وقت نظرش رو عوض نمی‌کرد… بعداز تولد من درخت‌های باغچه بازم زیاد شدن: یه درخت گلابی یه درخت کاج و یه گیاه آفریقایی شبیه یه جور آبنوس که خیلی خیلی کند رشد می‌کرد. درخت آفریقایی برای خواهرم کارین بود که آخرش رقاص شد.

داستان خرس های پاندا به روايت يك ساكسيفونيست كه دوستي در فرانكفورت دارد

ماتئی ویسنی یک

سلسله مراتب فضایی

برقراری ارتباط میان فضای درون و بیرون از جمله بخش های ضروری طراحی سکونتگاه های بشری است. پیوستگی اجتماعی-فضایی در  سسله مراتب رسیدن از خیابان به فضای درون خانه، سبب کاهش اضطراب و افزایش آرامش درونی افراد خواهد بود. گذر از میان گونه های مختلف فضایی باید بسیار آرام و روان باشد.

مجموعه مسکونی «کامران» در قلب محله الهیه واقع است. منطقه‌ای که روزی مملو از باغ بود و بخش مهمی از زیرساخت‌های طبیعی شهر تهران محسوب می‌شد. لذا برنامه‌ریزی و طراحی مجموعه «کامران» موکد ترمیم حداکثری تخریب‌های زیستی صورت‌گرفته خواهد بود. این طرح می‌کوشد خرداقلیمی برخوردار از حس در خانه‌بودن و امن بیافریند. طراحی منظر این مجموعه در تلاش است تا میان کاربردی‌بودن و زیبایی تعادل برقرار سازد. منظر مذکور در سطوح مختلفی عمل خواهد کرد: تضمین زندگی با کیفیت مسکونی، افزایش تنوع زیستی، خلق محیطی امن، سرزنده و فعال که تعاملات حداکثری انسان-طبیعت و ساکنین با یکدیگر را فراهم می‌سازد.